W energetycznych ćwiczenaich Qigong pracujemy na czterech poziomach: ● fizycznym ● technicznym ● energetycznym ● medytacyjno-duchowo-umysłowym
● ćwiczenie na poziomie fizycznym nie wymaga większych komentarzy, ponieważ ten rodzaj ruchu opanowaliśmy już w
dzieciństwie. Nasze ciało fizyczne ma pewne ograniczenia, takie jak maksymalny poziom siły i
rozluźnienia, szybkości i
powolności, czy płynności ruchu. I
tutaj na pomoc wzywamy technikę nauczaną w
ramach nauki ćwiczeń Qigong.
● technikę ruchu, która jest nadrzędna wobec poziomu fizycznego, doskonalimy ciągle. Jednak umiejętności oraz "sztuczki" techniczne też mają swoje ograniczenia fizyczne. Technika, to po prostu bardziej umiejętne wykorzystanie naszych możliwości fizycznych.
● poziom energii pozwala nam wykroczyć poza ramy tego, czego uczono nas na lekcjach Wychowania Fizycznego. Poziom ten pozwala na wykorzystanie dodatkowych źródeł Qi, które są, drzemią zarówno w
nas, jak i
w naszym otoczeniu.
Na początku będziemy korzystać z
naszych ukrytych do tej pory przed nami zasobów Energii. Drzemią one w
naszym duchu i
w naszym ciele i
czekają na ich wykorzystanie. Jest to sytuacja podobna jak z
szeptuchami, czyli słowiańskimi leczycielkami ludowymi. Są to osoby, które w
ramach szmańskich rytuałow ludowo-religijnych odkryły w
sobie "nadprzyrodzone" moce zdrowotne i
lecznicze. To, czy dana osoba używa we własciwy sposób swojej warstwy energetycznej może rozpoznać tylko doswiadczony adept, czy nauczyciel Qigng.
Mówi się, że aby właściwie pracować z
Qi należy bardzo regularnie, najlepiej codziennie, ćwiczyć co najmnie 10 lat. Osoba właściwie używająca swojej warstwy energetycznej ćwiczy po prostu zupełnie inaczej, lepiej i
z mniejszym wysiłkiem fizycznym. Odnosi się wrażenie, że ruch fizyczny zamiast zmęczenia powoduje u
takich osób wypoczynek i
rześkość. Ruch jest płynny, lekki i
pełny, twarz takiej osoby jest rozluźniona, a
wzrok jasny. I
w tym opisie objawów i
symptomów zewnetrznych zbliżamy się już do poziomu czwartego.
● poziom medytacyjno-duchowo-umysłowy będę też nazywał krócej medytacyjnym, duchowym lub umysłowym. W
tym znaczeniu słowo Umysł piszę z
dużej litery, gdyż chodzi tu o
chińskie słowo Serce/Umysł, czyli miejsce w
naszym ciele w
którym zamieszkuje duch Shen. Aby opanować ten poziom należy być osobą duchową, medytującą
Każde ćwiczenie Qigongu jest
medytacją, ale na tym poziomie mówimy już o
medytacji na wyższym poziomie. Ocenę tego, czy dany adept osiągnał już ten poziom należy pozostawić osobom najbardziej zaawansowanym, bo nikt inny nie jest w
stanie tego zobaczyć. Dlatego lepiej jest
medytację ciągle praktykować niż oceniać siebie czy innych. Czasami takie porównywanie praktyki róznych osób bywa ciekawe i
kształcące, ale przewaznie jest to strata czasu, który moglibyśmy użyć na nasz rozwój.
Osoba, która potrafi zintegrować w
sobie praktykę na wszystkich wymienionych poziomach dysponuje niesamowitymi możliwościami. Paradoksem pozostaje jednak fakt, że mało kto jest w
stanie to docenić, gdyż mało kto jest na takim poziomie.
Jak widać jakość ruchu w
praktyce Qigong trudno jest opisać i
ocenić, dlatego w
następnych rozdziałach posłużę się porównaniami z
zakresu sztuki. Porównam ruch osoby ćwiczącej Qigong do pracy malarza, kaligrafa, czy muzyka.
zobacz: