Metodyka nauczania ćwiczeń Qigong jest inna niż ta stosowana w szkołach współczesnych. Qigong praktykuje się na czterech głównych poziomach: fizycznym, techniki, energetycznym i duchowym. Zaś w systemie edukacji publicznej przede wszystkim stosuje się nauczanie przy pomocy pamięci i intelektu. Nawet w przypadku wychowania fizycznego ruchu naucza się bardziej przez intelekt niż przez ciało. Akcentuje się pobudzanie do myślenia, ale już nie koniecznie samodzielności, opanowywanie schematów oraz pamięciowe opanowywanie materiału. I tak to działa, nawet jeżeli autorzy i realizatorzy programów w szkołach powszechnych, średnich i wyższych mówią coś innego.
I to właśnie jest problemem naszej cywilizacji: nadmiar myślenia, nadmiar intelektu, a
niedobór intuicji i
przyjmowania wiedzy w
stanach odstresowania, wolności, rozluźnienia i
odejscia od automatyzmów i
schematów myślowych. Jest za dużo
Yang, czyli pracy, wysiłku, aktywności, a
za mało
Yin, czy rozluźnienia i
uwolnienia od spięć fizycznych i
automatyzmu schematów myślowych.
Dlatego właśnie wiele wrażliwych osób tego schematu i
tego "kieratu" ciągłej pracy już nie wytrzymuje. Aby powrócić do równowagi i
zdrowia psychofizycznego chcą coś w
swoim życiu zmienić. Gwałtowie upada tak zwany paradygmat karezjańsko-newtonowski.
Qigongu nauczamy głównie stosując następujące metody:
- pokaz, czyli uważne obserwowanie praktyki nauczyciela
- pokaz z
równoczesnym naśladowaniem, czyli wspólna praktyka w
ciszy
- pokaz połączony z
instrukcjami ustnymi
- pokaz połączony z
instrukcjami ustnymi i
równoczesnym naśladowaniem
- wykład
- wykład połączony z
praktyką
- wykład połączony z
wprowadzeniem na poziom
medytacji oraz równoczesny z
pokazem i
z równoczesnym naśladowaniem
- korekta na poziomie ciała, techniki, energii i
Umysłu
Oczywiscie najważniejszym sposobem nauczania jest pokaz z
równoczesnym naśladowaniem przez uczniów, czyli wspólna praktyka w
ciszy.
zobacz: