Istnienie i długie życie Chang San Fenga jest udokumentowane i nie budzi wątpliwości, ale z jego postacią wiąże się tez wiele legend.
Różne pisownie imienia Zhang Sanfeng:
język chiński, znaki uproszczone: 张三丰
język chiński, znaki tradycyjne: 張三丰;
notacja piyin: Zhang Sanfeng
notacja angielska: Chang San Feng
włoski zapis dialektu kantońskiego: Chang Sam Fung
zobacz:
Pięć Ulubionych Rozrywek Chang San Fenga ·
Sen Chang San Fenga ·
Pieśni Chang San Fenga ·
Legendy o Chang San Fengu
|
Zhang Sanfeng |
Chang San Feng urodził się w
I-Chou, w
obecnym obwodzie Liao-Yang w
prowincji Liaoning 9 kwietnia 1100 n.e.
Jego przodek Chang Ti Si, założyciel szkoły taoistycznej Chen-Ya, żył na Górze Smoka i
Tygrysa, w
okolicy słynnej z
przebywających tam taoistów w
prowincji Jiangxi. Jego ojciec Chang Chun-Jen, człowiek inteligentny i
wykształcony, zdał egzaminy państwowe za panowania cesarza Tai Chung z
dynastii Jin i
Song i
chociaż mógł objąć wysoki stanowisko pnstwowe, z
powodu wrodzonego braku ambicji wybrał życie w
górach.
Dawni Chińczycy uważali, że wygląd fizyczny odbija poziom inteligencji i
charakteru osoby. Według legendy, Chang San Feng urodził się jak medrzec, ponieważ miał plecy krzywe jak żółw i
spojrzenie żurawia. Jego wielki, okrągłe oczy były uważane za symbol inteligencji i
długowieczności.
W wieku dwunastu lat zaczął studia klasyków Chińskich. Dzięki dobrej pamięci i
niezwykłej bystrości umysłu został urzędnikiem państwowym.
Chang San Feng spędził czas medytując o
swojej przyszłości podczas odwiedzin na górze Ko-Hung, gdzie Ko-Hung, minister cesarza Yuan (290-370 n.e.), miał stać się nieśmiertelnym.
Po śmierci swoich rodziców zrezygnował z
zajmowanego stanowiska rządowego i
wrócił do miejsca urodzenia na czas potrzebny, aby przekazać swój majątek krewnym. Zrobiwszy to, w
towarzystwie dwóch młodzieńców, Chou Chen Te i
Chiu Hsuam Ching, odbył trzydziestoletnią podróż w
góry. W
czasie tej podróży odwiedzał świątynie taoistyczne, mając nadzieję spotkania ludzi mądrych.
|
Chang San Feng |
Następnie zatrzymuje się w
pobliżu gór Pao-Gi, które znane były z
charakterystycznych trzech szczytów (San Feng). Od nazwy tych trzech szczytów pochodzi imię naszego bohatera. Mówi się, że w
tym okresie swojego życia nauczył się Shao Lin Chuan.
W wieku sześćdziesięciu lat spotkał taoistę He-Lunga, którego imię znaczy "Ognisty Smok". Ten pustelnik przekazał mu metodę osiągnięcia nieśmiertelności, ale Chang przez cztery lata próbował ją zastosować bez większych rezultatów. Potem przeniósł się w
pobliże świątyni taoistycznej na górze Wudan w
prowincji Hubei.
Pewnego dnia, gdy patrzył przez okno świątyni, zobaczył walkę węża i
orła. Tej samej nocy we śnie ukazał mu się bóg północy i
gwiazdy polarnej Pa Ki Chan Mou Hin Tin Shan Tai, który powiedział mu, że sprawił, aby Chang San Feng zobaczył walkę dwóch zwierząt aby mógł stworzyć
Tai Ki Kung (
Tai Chi Kung). Podstawy , na których opiera się ta sztuka zawarte sa w
11 pieśniach, które Chang San Feng zostawił w
swojej książce "Tai Ki Kung King".
Nosił zawsze to samo ubranie, w
lecie, czy w
zimie, zyskając sobie przezwisko Brudnego Taoisty. Ale miał zwyczaj robić lekarstwa na bazie tłuszczu z
własnego ciała.
Studiował buddyzm z
Liu Ping Chung (1216-1274) i
z taoistą Leng Chien u
mistrza Chan Hai Yun (1201-1256).
Umarł w
Chin Tai w
klasztorze Pao Chi w
Shensi po uprzednim obwieszczeniu swojej zbliżajacej się śmierci. Podanie mówi, że zmartwychwstał i
spotkał się z
księciem Shu. Tai Tsu posłał taoistę San Shan, aby zaprosić ucznia Chang San Fenga, Ciu Hsuan Chinga na dwór, ale nie został on odnaleziony.
W 1459 Ing Tsung ogłosił go nieśmiertelnym, który przeniknął rzeczy tajemne. Dla taoisty znaczy to: usiąść w
prawidłowej pozycji i
transformować się (Tso-Hua), albo pójsć do nieba w
świetle dnia (Pai-Jhi Sheng Tien) stapiając swojego ducha z
duchem kosmosu (Shih Chieh)
Był mistrzem praktyk seksualnych Fon Cion Pin. Poprzez kultywowanie pierwotnej esencji (Yuan Chin), absencję seksualną, oraz kultywowanie oddechu embrionalnego (Yuan Chi).
Był wielkim alchemikiem i
razem z
Shen Wan Sanem, rybakiem z
Kian Su, udało mu się połączyć ołów i
rtęć, otrzymając eliksir długowieczności.
Był nazywany panem siedmiu igieł, ponieważ studiował u
wielkiego mistrza jednej prawdy Matangieonem, który nauczał używania dwunastu punktów akupunktury w
zgodzie z
dwunastoma miesiącami roku. Natomiast Chang San Feng używał tylko siedem igieł w
zgodzie z
porządkiem gwiazd Wielkiej Niedźwiedzicy.
U mistrza Feng Ya
Yin o
imieniu Dim Mak uczył się trzydziestu sześciu punktów akupunktury w
celu leczenia i
zabijania oraz studiował Chin Na, technikę chwytów i
wykręceń, która pierwotnie była techniką masażu leczniczego. Oprócz tego Chang San Feng napisał utwór poetycki zatytułowany Zhe Lon In, czyli Ćwiczenie Sekretne o
Spaniu bez Snu.
Marian Nosal
Warszawa, 22 VIII 2008
taichikung.pl/…
zobacz: