Tai Chi Kung, to sztuka ruchu dla życia.
Ming Wong C. Y.
Tai
Chi Kung to bardzo rzadko spotykany i
cenny styl ćwiczeń, nauczany w
Europie w
szkole Mistrza
Ming Wonga C. Y.
Jest pierwotnym, tradycyjnym połączeniem ćwiczeń Qigong (Chi Kung) i
Tai Chi. W
czasach
Chang San Fenga, twórcy Tai Chi obydwie te praktyki były wykonywane zawsze razem.
To chińska sztuka ruchu,
medytacja, taoistyczna
praktyka kultywowania długiego życia i
sztuka walki.
Tai Chi Kung, styl San Feng jest oryginalnym, pierwotnym stylem chińskiej sztuki ruchu znanej powszechnie od XX wieku jako
Tai Chi Chuan lub
Tai Ji Quan .
|
Praktyka z Mistrzem Mingiem, Fot. Piotr Szafraniec |
Ćwiczenia te budują energię życiową, aktywizują siły życiowe i
obronne organizmu. Dają pogodę ducha i
zwinność ciała. Są szczególnie zalecane w
celu zapobiegania chorobom. Praktyka Tai Chi Kung daje równowagę psychofizyczną, nie tylko w
skali jednostki, ale również równowagę rozumianą jako harmonijne relacje z
szeroko rozumianym otoczeniem, tj. przyrodą i
społeczeństwem. Poprzez rozwój świadomości, rozwój postrzegania własnych ograniczeń i
możliwości, odkrywamy nasze powiązania z
wszechświatem i
powiązania między mikrokosmosem i
makrokosmosem.
Styl San Feng praktykuje się w
umiarkowanie niskich pozycjach, dlatego jest on polecany dla osób w
dowolnym wieku i
dowolnej płci.
Jednak nawet osoby zdrowe i
wysportowane znajdą w
nim szeroką przestrzeń do rozwoju, ponieważ każdą formę można też wykonywać w
sposób zaawansowany, czyli głęboki, rozluźniony, wymagający gimnastycznie i
ruchowo, ale też świadomy i
zarazem medytacyjny.
W stylu San Feng wykonujemy zarówno formy statyczne, jak i
ruchowe, w
których ruch jest powolny i
płynny.
Wystepują też ruchy bardzo szybkie.
Zawsze jednak zachowujemy walor płynności, rozluźnienia i
ruchu zgodnego z
kształtem naturalnych spiral energii.
Inną charakterystyczną cechą tego stylu jest równowaga i
nieustanna gra sił
Yin i Yang, którą oddaje termin Tai Chi. W
praktyce oznacza to, że w
każdym ruchu równocześnie jest siła i
rozluźnienie, praca i
wypoczynek, rozciągnięcie i
skurczenie, ruch i
spoczynek, itd. Ten stan jest trudny do osiągniecia, ponieważ łatwiej jest pracować tylko nad jednym z
tych aspektów, np. nad rozluźnieniem (
Yin), lub tylko nad siłą (
Yang), ale w
takim przypadku efekty będą mniejsze i
niezgodne z
prawami natury i
starożytną filozofią chińską.
W czasie ćwiczenia poszczególnych form widać, jak kolejne części ciała bez przerwy rozciągają się i
kurczą, podobnie jak ciało kota, węża, czy innych zwierząt. Jest to doskonałe ćwiczenie uważnego ruchu ciała, prowadzenia energii i
świadomości umysłu, czyli
medytacja w ruchu.
Marian Nosal
Warszawa, 27 września 2009
taichikung.pl/…